-
Samenvatting
In deze bijdrage staat de vraag centraal welke consequenties de op 18 juli 2013 bekend gemaakte Richtlijn ADR consumenten en Verordening ODR consumenten hebben voor het Nederlandse stelsel van buitengerechtelijke geschillenbeslechting bij de geschillencommissies voor consumentenzaken (SGC en KiFiD). Deze vraag wordt beantwoord door het Nederlandse stelsel te toetsen aan de Richtlijn ADR consumenten en de Verordening ODR consumenten.
Richtlijn 2013/11/EU van het Europees Parlement en de Raad van 21 mei 2013 betreffende alternatieve beslechting van consumentengeschillen en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 2006/2004 en Richtlijn 2009/22/EG, Pb. EU 2013, L 165/63
Verordening (EU) nr. 524/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 21 mei 2013 betreffende onlinebeslechting van consumentengeschillen en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 2006/2004 en Richtlijn 2009/22/EG, Pb. EU 2013, L 165/1
Inhoud
- Inleiding
- De geschillencommissies voor consumentenzaken
- De Nederlandse rechtspraktijk getoetst aan de Richtlijn ADR consumenten
- De Nederlandse rechtspraktijk getoetst aan de ODR-Verordening
- Wettelijke vastlegging van het systeem van de geschillencommissies voor consumentenzaken?
- Conclusie
- ↑ Naar boven
Nederlands tijdschrift voor Europees recht |
|
| Artikel | De Nederlandse geschillencommissies voor consumentenzaken langs de meetlat van de Richtlijn ADR consumenten en de Verordening ODR consumenten |
| Trefwoorden | Richtlijn ADR consumenten, Verordening ODR consumenten |
| Auteurs | Mr. P.E. Ernste |
| Auteursinformatie |