Samenvatting

De WRR neemt een toezichtparadox waar. Er is een roep om meer toezicht, want er gaat van alles mis, en tegelijkertijd een roep om minder toezicht, want er zijn te veel regeltjes. Toezicht staat daarmee in de schijnwerpers. Het speelt niet direct een glansrol in deze voorstelling. De avond zou kunnen eindigen met applaus van het publiek – maar als er tussentijds gejoel uitbreekt, is het nog maar de vraag hoe de voorstelling zal aflopen.