In deze bijdrage wordt ingegaan op het vereiste van wetenschap van benadeling uit art. 42 Fw en de invulling die de Hoge Raad aan dit vereiste heeft gegeven in het arrest ABN AMRO/Van Dooren q.q. III. De auteur bespreekt twee bezwaren die in de literatuur zijn geuit naar aanleiding van dit arrest, en onderzoekt in hoeverre die terecht zijn.

Onderzocht wordt of een Nederlandse leninggever een valutarisico loopt als hij uitzettingen heeft in euro’s in een ander Euroland en dat Euroland op enig moment de Eurozone verlaat en een nieuwe valuta invoert ter vervanging van de euro. Bepalend is daarbij welke valuta uiteindelijk als de contractvaluta moet worden aangemerkt.

In deze bijdrage behandelt de auteur het arrest Stichting derdengelden/Ontvanger. De auteur onderzoekt naar aanleiding van dit arrest de grenzen van het begrip gemeenschap en bepleit dat er ruimte is om de gemeenschapsregeling ook toe te passen op dergelijke gevallen van spiegelbeeldige gerechtigdheid.

Verzekeraars krijgen steeds meer te maken met fraude door een benadeelde met letselschade. Kan de verzekeraar in zo’n geval onderzoek naar de benadeelde verrichten? Zo ja, wat is dan de aard van dit onderzoek en hoe ver mag dit onderzoek gaan? En wat te doen als de fraude is vastgesteld? Deze bijdrage beschrijft de (on)mogelijkheden.